Funktor, Monada i Aplikatywa w Haskellu

9 minut(y)

Trzy klasy typów Funktor, Monada i Aplikatywa są to prawdopodobnie trzy najpopularniejsze klasy typów do przetwarzania danych.

Funktor (ang. Functor)

Funktor w Haskellu jest prawdopodobnie najprostszą klasą typu do przetwarzania danych.

Podstawą Funktora jest metoda fmap:

fmap :: (a -> b) -> (f a -> f b)

fmap może wydawać się bezsensowny, ponieważ pobiera funkcję i zwraca funkcję. Jeśli jednak zapiszemy tę sygnaturę inaczej, to nabierze to większego sensu:

fmap :: (a -> b) -> f a -> f b
(<$>) :: (a -> b) -> f a -> f b
(<&>) :: f a -> (a -> b) -> f b

Teraz:

  • Funkcja fmap pobiera dwa argumenty, funkcję mapującą i funktor do przemapowania.
  • Operator (<$>) podobnie jak operator ($) pozwala pomijać nawiasy.
  • Operator (<&>) podobnie jak operator (&) pozwala pisać kod w stylu bardziej obiektowym.

Przykłady użycia:

fmap (function1 data1)
fmap $ function1 data1
function1 <$> data1
data1 <&> function1

W moim parserze języka ETA preferuje operator (<$>):

unescapedStringParser :: Parser Instruction
unescapedStringParser = U <$> stringParser

labelDefinitionParser :: Parser Instruction
labelDefinitionParser = L <$> (char '>' *> identifierParser <* char ':')

includeFileParser :: Parser Instruction
includeFileParser = D <$> (char '*' *> fileNameParser <* char '\n')

Są jeszcze dwa pomocnicze operatory różniące się kolejnością argumentów:

($>) :: f a -> b -> f b
(<$) :: a -> f b -> f a

Przykład użycia:

>>> Nothing $> "Haskell"
Nothing
>>> Just "Scala" $> "Haskell"
Just "haskell"
>>> "Haskell" <$ Nothing
Nothing
>>> "Haskell" <$ Just "Scala"
Just "Haskell"

W moim parserze języka ETA preferuje operator (<$):

zeroOperandInstructionParser :: Parser Instruction
zeroOperandInstructionParser =
      zeroOperandInstruction E ["E", "dividE"]
  <|> zeroOperandInstruction T ["T", "Transfer"]
  <|> zeroOperandInstruction A ["A", "Address"]
  <|> zeroOperandInstruction O ["O", "Output"]
  <|> zeroOperandInstruction I ["I", "Input"]
  <|> zeroOperandInstruction S ["S", "Subtract"]
  <|> zeroOperandInstruction H ["H", "Halibut"]
    where zeroOperandInstruction i ts = i <$ (asciiCIChoices ts *> endWordParser)

Monada (ang. Monad)

Monada w Haskellu jest bazą dla całej rodziny klas typów. To właśnie nią straszy się niegrzeczne dzieci. W praktyce Monada jest bardzo prosta i sprowadza się do zdefiniowania jednego operatora, który występuje w dwóch wersjach:

(>>=) :: m a -> (a -> m b) -> m b
(=<<) :: (a -> m b) -> m a -> m b

Pozwalają one na łączenie dwóch monad w jedną monadę.

Tu można się zdziwić, bo dokumentacja Haskella preferuje operator (>>=). Mnie jednak bardziej pasuje operator (=<<), ponieważ pozwala czytać kod od prawej do lewej, podobnie jak operatory ($) i (<$>).

Przykład z asemblera języka ETA wygląda następująco:

replaceStrings :: InstructionList -> InstructionList
replaceStrings il = replaceString =<< il

replaceString :: Instruction -> InstructionList

Aplikatywa (ang. Applicative)

Aplikatywa w Haskellu jest klasą pośrednią między Funktorem a Monadą.

Aplikatywa dziedziczy z Funktora, a Monada dziedziczy z Aplikatywy. W zasadzie jest to Monada bez operatorów (>>=) i (=<<), czyli bez możliwości składania.

Aplikatywa posiada następujące operacje:

pure :: a -> f a
(<*>) :: f (a -> b) -> f a -> f b
(<**>) :: f a -> f (a -> b) -> f b

Gdzie:

  • Funkcja pure pozwala utworzyć Aplikatywę.
  • Operator (<*>) jest bardzo podobny do (<$>), ale tutaj także funkcja jest opakowana w kontekst.
  • Operator (<**>) podobnie jak operator (<&) pozwala na zapis w stylu bardziej obiektowym.

Są jeszcze dwa operatory pomocnicze:

(*>) :: f a -> f b -> f b
(<*) :: f a -> f b -> f a

Gdzie:

  • Operator (*>) pozwala odrzucić pierwszy argument.
  • Operator (<*) pozwala odrzucić drugi argument.

Tu kolejność jest ważna. Pierwszy ignoruje pierwszą wartość. Drugi operator ignoruje drugą wartość.

W przeciwieństwie do poprzednich par operatorów, oba te operatory są potrzebne.

Przykład z asemblera języka ETA wygląda następująco:

labelDefinitionParser :: Parser Instruction
labelDefinitionParser = L <$> (char '>' *> identifierParser <* char ':')

includeFileParser :: Parser Instruction
includeFileParser = D <$> (char '*' *> fileNameParser <* char '\n')

Problemy z Aplikatywą

Nie zawsze było tak, że Aplikatywa był klasą bazową dla Monady. Aplikatywa została dodany później w związku z pracami nad parserami w Haskell.

Z tego powodu niektóre operacje z Aplikatywy są zdupkiowane w Monadzie. Są to:

pure = return
(<*>) = ap
(>>) = (*>)

Zawsze należy dbać o to, żeby operacje te posiadały te same implementacje.

Szczegóły implementacyjne w standardowej bibliotece Haskella

Nie wszystkie podane przeze mnie powyżej metody są zdefiniowane w klasach typów.

  • Funktor posiada tylko metody fmap i (<$), przy czym do minimalnej definicji wystarczy tylko implementacja fmap. (<$>) i ($>) są funkcjami przyjmującymi Funktor.
  • Aplikatywa posiada tylko metody pure, (<*>), lift, (*>) oraz (*>). przy czym do minimalnej definicji wystarczy tylko implementacja pure oraz (<*>) lub liftA2. (<**>) jest dostarczana jako funkcja przyjmująca Aplikatywę.
  • Monad posiada tylko metody (>>=), (>>), return i fail , przy czym do minimalnej definicji wystarczy tylko implementacja (>>=). (=<<), ap i wiele innych są dostarczane jako funkcje przyjmujące Monadę

Inne problemy i inne implementacje

Nie tylko hierarchia dziedziczenia między Aplikatywą a Monadą jest zepsuta w Haskellu. Ogólnie cała hierarchia dziedziczenia jest popsuta (nie zawiera odpowiednio dużo kroków pośrednich). Na szczęście jest biblioteka semigroupoids, która rozwiązuje ten problem. Implementuje ona wszystkie teoretycznie istniejące kroki pośrednie:

Foldable ----> Traversable <--- Functor ------> Alt ---------> Plus           Semigroupoid
     |               |            |                              |                  |
     v               v            v                              v                  v
Foldable1 ---> Traversable1     Apply --------> Applicative -> Alternative      Category
                                  |               |              |                  |
                                  v               v              v                  v
                                Bind ---------> Monad -------> MonadPlus          Arrow

Jest tylko jeden problem. Posiada ona własną definicję Funktora.

Podsumowanie

Haskell jest wspaniałym językiem programowania, ale niestety nie wszystko w nim jest idealne. Zmiany są jednak wprowadzane stopniowo, nawet jeśli wiąże się to ze złamaniem kompatybilności.

Zostaw komentarz